vrijdag 21 maart 2008

Samen met Lies en Chrisbeth in Zuid-Afrika

Hallo! Alles gaat nog steeds goed hier in Wellington. Het zonnetje schijnt nog altijd erg mooi, maar ondertussen zijn de avonden al opmerkelijk kouder geworden. Gisterenavond zaten Janina en ik met een lange broek en een dikke vest (Janina zelfs 3 dikke vesten) te bibberen buiten. Bleek dat het 20° was! Dat gaat nog aanpassen worden terug in België.

Deze week hebben we jammer genoeg, alweer afscheid moeten nemen. Deze keer van onze mede-studenten van KdG, Chrisje en Liesbeth. Zij hebben van zaterdagavond tot woensdag bij ons in 9B Bainstreet gelogeerd. Maar ‘wat hed ons gedoen…?’. Check it out in our checklist:

X- Zaterdag trokken we met zen vijven naar het weeshuis hier in Wellington. Janine en Heidi deden hun dansvoorstelling voor alle kinderen in een zaal. Daarna werden we door een sociale medewerkster rondgeleid in één van de huisjes waar de kinderen in kleine groepjes verblijven. Het zag er gezellig uit en met voldoende structuur en privacy. Daarna namen we een kijkje in hun grote speeltuin. We trokken foto’s van de kinderen en maakten een ritje op het draairad. Misselijk worden hoor! Het is mooi om te zien hoe de oudere zorg dragen voor de jongere kinderen.

In de namiddag proefden we enkele glaasjes op het Wellington Wine Harvest Festival bij de wijnboeren. We genoten van de rust op het mooie platteland en het zonnetje.

X- Ook Elra en Johan vonden het leuk met deze extra Belgische gasten en legden ons zondag alle vijf lekker in de watten. Ze stelden voor om met zen alle in zijn ‘bakkie’ een ritje te maken naar Camps Bay in Cape Town. Zalig! Het water was wel ijssskoud. Maar dit was voor ons Heidi geen probleem, ze genoot op haar splinternieuwe luchtmatras van de golven. Die avond werden we door Johan en Elra uitgenodigd op hun ondertussen welbekende ‘braaien’. Ze waren erg blij dat ze “het overheerlijke Afrikaanse vlees” aan Belgische studenten konden serveren. En natuurlijk kwam Johan’s mopje van ‘vegetariërs die karton eten’ weer boven. Héhé, die Johan toch…

X- Maandag toonden we aan Chrisje en Liesbeth trots één van onze favoriete schooltjes: Bambi. Ook zij waren erg verrast door de gastvrijheid van de hartverwarmende leerkrachten en de manier waarop ze muziek binnen het hele klasgebeuren integreren. Daar zagen we voor het eerst een echte tros bananen uit een kindje haar tuin. Zot seg! En het smaakte echt lekkerder! Zo helemaal anders…

X- Dinsdag gingen we opnieuw naar het weeshuis om een kijkje te nemen in de kleuterklas. Het was een kleine groepje kinderen onder leiding van een sociale medewerkster. Het was een vriendelijke oudere mevrouw. Ik vond het wel jammer dat ze de kinderen nogal gemakkelijk sloeg. Niet hard, maar toch… We zagen ook de crèche voor baby’s tot peuters van 3 jaar. Ook dit was een klein groepje van zo’n 10 kinderen. Ze waren enorm schattig!

In de namiddag hadden we voor Chrisje, Liesbeth en Heidi een afspraak gemaakt bij de kapper. 50 rand om je haar te knippen… daar kan je het toch niet voor laten? Chrisje ging voor een kort zomerscoupje en Liesbeth voor de puntjes en een froefroe. Mooi hoor! Ons Heidi settelde zich onder de warmteblazer voor krullen. Tot plots, na 3 kwartier, de stroom in Wellington weer werd afgezet! Hihi! Arme meid… Dat wordt terug komen…

X- Woensdag toonden we hen ons ander favoriete schooltje: Wagemaekersvallei! Chris en Liesbeth namen een kijkje in de klasjes. Ze deelden ook enkele spulletjes uit die ze in België bijeen gezameld hadden. Het was geweldig om te zien hoe de juffrouwen verrast in de doos neusden en er enthousiast enkele dingen uit kozen.

Ondertussen gingen wij met ons drietjes nog een kijkje nemen in één van de armste en kleinste scholen in Wellington: Bergrivier. Het was vooral interessant om te zien hoe ze werken met Multi-Graad klassen. Zoals bijvoorbeeld: Graad 5, 6 en 7 samen. Het was voor ons wel schokkerend om te horen waar deze school vandaan kwam: 2 jaar lang hadden ze zelfs geen water! Jammer dat we de school nu pas leerden kennen. We hadden hier graag stage willen doen of de kinderen willen begeleiden met hun huiswerk. We vonden het ook jammer dat we vooraf geen geld bijeen hadden gezameld dat we aan deze school zouden kunnen schenken.

Ondertussen hadden Janina, Heidi en ik woensdag een afspraak met meneer Aarens, de directeur van Wagemaekersvallei voor ons project. We hebben lang nagedacht wat we tijdens onze laatste week nog zouden doen, want het is dan vakantie hier in Zuid-Afrika. We waren we op zoek naar een project (vrijwilligerswerk) rond kinderen waar we aan zouden kunnen meewerken.

Met meneer Aarens spraken we af dat we tijdens de vakantie elke voormiddag in Leliefontein activiteiten zouden organiseren. Dit is een mooie grote wijnboerderij waar de kinderen van de arbeiders, die daar in kleine huisjes wonen, ook naar Wagemaekersvallei gaan. Deze kinderen hebben al een grote achterstand door het Vitaal Alcoholsyndroom. Hun ouders moeten ook in de vakantie heel de dag gaan werken. We zouden deze kinderen graag een beetje willen bijbenen en voorkomen dat ze heel de dag alleen thuis zitten.

Janina, Heidi en ik zijn van plan om de 27 kinderen in 3 kleinere groepjes in te delen. Zo kunnen we met behulp van een doorschuifsysteem 3 verschillende activiteiten aanbieden. Zoals: balspelletjes buiten, een knutselactiviteit binnen en een educatieve activiteit. Zoals op een speelse manier rekenen of schrijven. Zo kunnen we rustiger werken en de kinderen beter begeleiden. We zijn benieuwd hoe dit zal verlopen… ‘Ons kyk al uit daarnaar!!’

In de namiddag maakten we nog enkele in orde: foto’s uitwisselen, kopies maken, … Daarna werden we door onze twee medestudentjes verraste met een stukje lekkere cake. Dankjewel voor alles Chrisje en Liesbeth! Het was echt gezellig met ons vijfjes hier in Wellington. We hebben er alle drie erg van genoten dat ‘Elle by ons hed gekuier’. Hopelijk lukt het ons om nog eens af te spreken hier in Zuid-Afrika! veel liefs x x x

donderdag 13 maart 2008

Hallo allemaal! ...This is Geertrui typing

Het is ondertussen al een tijdje geleden dat ik iets op blog gezet heb, maar…. “jy moet ni worry ni”, alles gaat nog prima met ons hier! Ik heb al wel enkele moeilijkere dagen achter de rug gehad, omdat ik iedereen in België erg miste. Gelukkig ben ik door Janina, Heidi en enkele mails van vrienden en familie er weer helemaal boven op! Love you all guys!!

Deze week zijn we druk bezig voor onze doestage in Dwergiebos. Dat is een rijke gemengde school, niet ver hier vandaan, in Wellington. We keken er alle drie erg naar uit, maar jammer genoeg valt dit eigenlijk een beetje tegen. De leerkrachten geven elke dag dezelfde soort activiteiten: knippen en plakken, schilderen en een kleur- of tekenwerkje. Dit vinden we een beetje eentonig en er is ook totaal geen aandacht voor diversiteit. (De PBKO’ers onder jullie zullen wel verstaan hoe erg dit is.) De leerkrachten staan ook niet zo open voor onze ideeën als in Wagemakersvallei. Vaak vervangen ze deze nog op het laatste moment in hun volledig op elkaar lijkende activiteiten. Dit vinden we erg jammer. Want we hebben er natuurlijk veel tijd en moeite in gestoken om deze voor te bereiden.

Gelukkig heb ik het nog erg getroffen met mijn mentor, juf Suné. Ze is een jonge lieve juffrouw die me toch redelijk vrij laat, zodat ik mijn eigen ding kan doen.

De kinderen in de klas zijn ook niet altijd even gemakkelijk. Sommige van hen zijn vrij druk, terwijl andere net erg passief en soms zelfs in slaap vallen in de klas. Veel van hen zijn thuis rotverwend of worden tot erg laat voor de tv gezet. We proberen op honderden verschillende manieren hun aandacht te trekken en bij ons te houden. Niet altijd even gemakkelijk, maar we leren hier wel erg veel uit. En ach… eigenlijk zijn het allemaal echte schatjes hoor!

Vandaag hebben Janina en Heidi hun dansvoorstelling weer gedaan. Ze hebben hier na de vorige keer in Wagemakersvallei nog eens goed over nagedacht en enkele dingen proberen te verbeteren. Ik vond het echt geweldig! Het was zelfs nog grappig dan de vorige keer! En het is geweldig om te zien hoe de kinderen met hen lachen of mee dansen en klappen op het ritme van de muziek.

Gisterenmiddag hebben we afscheid moeten nemen van Tom, Martine en Marc. (de verloofde van Heidi en zijn ouders) Dit vonden we alle drie en natuurlijk vooral ons Heidi, erg jammer! Het zijn alle drie stuk voor stuk geweldige mensen. We hebben er erg van genoten om samen met hen er een weekje tussenuit te trekken. Kamperen met de mobilhome, onze gezellige braaien, op safari bij de olifanten en achterop het bakkie bij de giraffen… het waren allemaal onvergetelijke ervaringen! Martine en Marc, hartelijk bedankt voor alles!! We hebben er erg van genoten en hopen jullie in België spoedig terug te zien! En Tom, met jouw hebben we al een date voor in de petrol hé? ;-)


Morgen gaan we met onze “Kinders” in Dwergiebos naar een atletiekwedstrijd. We zijn alle drie erg benieuwd! Een wedstrijd voor zo’n jonge kinderen? Wat gaat dat worden…?

Morgen avond komen ook Chrisje en Liesbeth, onze mede-studenten die in Kayamandi verblijven, enkele daagjes bij ons logeren. Kunnen we nog eens lekker bijkletsen! Ik ben benieuwd wat zij de laatste weken allemaal nog beleefd hebben daar… Zaterdag gaan we dan met zen alle een kijkje nemen in het weeshuis hier in Wellington. Ik kijk er al naar uit!

Beste vrienden, familieleden, mede-studentjes en kennissen van onze alle drie,

Doet da nog goed daar in België! We denken erg veel aan jullie en kijken er naar uit om jullie allemaal terug te zien! En mis ons maar niet te hard, want over 2 weken en 4 daagjes staan we weer alle drie gepakt en gezakt aan de luchthaven in Zaventem. x x x

vrijdag 7 maart 2008

Weekje weg naar Port Elisabeth

Hallo weer!

Hier nog eens een berichtje van mij. Het is al even geleden dat ik nog iets gepost heb, maar alles gaat nog goed hoor! Ik heb het even moeilijk gehad met het slechte nieuws van het thuisfront… Ik hoop dat jullie allemaal weten dat ik enorm veel aan jullie denk in deze moeilijke periode, ook al ben ik zo ver weg van jullie allemaal!

Even een update van de voorbije week:

Vrijdag was onze laatste dag in Wagemaekersvallei en hier hebben we ontzettend hard van genoten! Voor deze laatste stagedag hebben we onze juffen nog wat in de bloemetjes gezet en hebben enkele leuke dingetjes voor de klas cadeau gedaan.
Als bedanking hebben we een heus afscheidsfeest gekregen van de directeur!

Lekkere hapjes en drankjes voor iedereen! Tom, mijn vriend, en zijn ouders waren al op ons aan het wachten. We zijn snel vertrokken met de mobilhome richting Addo Elephant park met een kleine stop in Montagu. De volgende dag zijn we in Tsitsikamma, national park gestopt.

Hier stond mij een mooie verassing te wachten! Na een stevige avond wandeling op het Loerie pad kwamen ik en Tom aan op een prachtig uitkijkpunt. We zagen nog net een stukje zon ondergaan en vervolgens een prachtige sterrenhemel.
Ineens ging Tom op zijn knieën zitten en vroeg me om met hem te trouwen! Natuurlijk zei ik ja! Samen met Janina en Geertrui én mijn toekomstige schoonouders hebben we dit gevierd met
lekkere fonkelwijn (champagne)!

De dag erna reden we verder naar Addo.. We waren nu wel heel dichtbij! In de late namiddag kwamen we eindelijk aan. We stapten meteen naar een uitkijkpost in de hoop dat we al enkele dieren zouden zien. En jawel, aan een plas water stond het vol met olifanten. Een stuk of 20 olifanten stonden er te drummen. Grote, kleine, alle formaten waren aanwezig! Prachtig om te zien. Even later kwamen er buffels aan die de olifanten weg jaagden. Tussen al deze grote dieren liepen nog enkele wrattenzwijnen mee te genieten van de verkoeling van het water.

Jammer genoeg was er geen slaapplaats meer beschikbaar en moesten we op een camping verderop gaan slapen. ‘s morgens vroeg zijn we heel vroeg opgestaan om de dieren te zien ontwaken in het park. We reden onmiddellijk door naar de poort en begonnen aan ons avontuur. Geertrui duidde aan welke dieren we allemaal zagen, terwijl Janina’s blijdschap niet op kon om eindelijk met haar lievelingsdier oog in oog te staan.
In het begin zagen we niet veel olifanten, maar toen we bij een plas aankwamen zagen we in de verte de olifanten aanstormen. Om ter eerst bij de waterplas!

Na enkele minuten stonden er voor ons een 60 tal olifanten. In de late namiddag begon het enorm hard te onweren. Maar het bleef lekker warm. Dankzij dit weer zagen we weer een hele hoop andere dieren. Enorm veel mestkevers, schildpadden, natte wrattenzwijnen,…
s’ Avonds zijn we nog eens terug gegaan voor een nacht safari. Het regenen was voorbij, maar overal rondom ons waren er bliksemschichten die de lucht verlichte. Wat een avontuur!
We hebben nog enkele buffels gezien en enorm veel kudu’s. Het was fantastisch om zo ’s nachts rond te rijden. In totaal hebben we een 20 tal verschillende dieren gezien. Het leukste waren de springhassies. Dit zijn konijnen die denken dat ze kangoeroes zijn.

De volgende dag zijn we heel vroeg opgestaan om naar de zus van Elra te gaan, Elina. Zij heeft een sinaasappel plantage en als huisdier heeft zij giraffen!


Natuurlijk moesten we hier toch ook eens passeren. Zo kon Geertrui eindelijk ook eens haar lievelingsdier in het wild zien. Na even zoeken op het grote domein met de bakkie (een auto met een laadbak) vonden we 6 giraffen: 2 kleintjes en 4 grote.

Zo elegante dieren! Toen we terug aankwamen bij het huis van Anno en Elina, liepen ons 3 honden tegemoet. En één van die honden was toch wel een schipperke! Ik heb net dezelfde hond thuis. Na veel moeite om met hem alleen op de foto te gaan, zijn we weer verder gereden op weg naar huis.

In Jeffrey’s bay zijn we nog even gestopt om de surfers te bewonderen die de golven trotseren. Om vervolgens weer verder te rijden in de mobilhome richting tsitsikamma. Hier hebben we een dagje uitgerust en nog wat verder gewerkt voor de stages.

Donderdag in de late namiddag zijn we weer in Wellington aangekomen en al aan de voorbereidingen voor de stage in Dwergiebos begonnen. Maandag begint daar onze volgende stageweek. Geertrui en Janina staan in een Pre graad R (4-5 jarigen) en ik bij graad R (5-6 jarigen) We kijken enorm uit naar deze stage! Het zal weer een totaal andere en nieuwe ervaring zijn dan de stage in Wagemaeckersvallei.

woensdag 27 februari 2008

Doestage Wagemakersvallei

Deze week geven we zelf een hele week les in een arme boeren school.

Geertrui en Heidi staan in Graad 1 ( 6 jarige ) hun thema is Skool. Ik sta in Graad 2 ( 7 jarige ) en werk rond skoenen. We vinden het alledrie geweldig! Maar soms ook wat vermoeiend. Vele kinderen hebben hier concentratie problemen. Vandaag brachten we de splitsmolen in de klas. Sommige kinderen verstaan dit echt niet. Wat we ook deden, hoe vaak we het ook uitlegden op verschillende manieren. Ze kunnen het enkel als je naast hun zit en het hen verduidelijk met echte voorbeelden.

Zo tekende ik hun in hun schriftje met een grote zak met 5 snoepjes in. Ik vertelde hen dat ze 3 snoepjes aan een vriendje gaf. Hoeveel snoepjes heb je nog over? Als dit niet lukte, legde ik echte snoepjes op de tekening. Pas dan begrepen ze wat ik bedoelde. We spreken nog niet vloeiend Afrikaans maar we trekken al aardig onze plan.

Vrijdag gaan Heidi en ik onze dansvoorstelling voor het eerst brengen in de school. Spannend!!

Die dag zelf vertrekken we naar het olifanten park. Het zal ons deugd doen even rust te hebben. Jammer genoeg moeten die week onze volgende stage al voorbereiden. Maar we zien er echt wel naar uit.

vrijdag 22 februari 2008

Universiteit in Zuid Afrika

Na ons verblijf in Kayamandi hebben we 2 dagen stage gelopen in Dwergiebos. Dit is een rijke gemengde school met een geweldige speelplaats met veel diversiteit. Een verkeerspark met een school, gevangenis, kerk, tankstation, … ; een autowrak; een tank; oude tractors, een reusachtige speeltuin, een katrol en zelfs een riviertje met sluizen van metalen plaatjes. We hebben ons uiteraard hier goed uit geleefd. Het is een geweldige school.
Dwergiebos deed ons meer denken aan de scholen bij ons, educatief materiaal, werken in hoeken, zinvolle activiteiten en aandacht voor elk kind. Het was voor ons een hele herademing na Kayamandi.
We hebben ook besloten om hier doestage te lopen van 10 tot 14 maart.


Deze week zijn we een hele week naar de universiteit van Wellington geweest. Ze studeren hier 4 jaar voor kleuteronderwijs. We hebben vakken van alle jaren bijgewoond. Vakken zoals: Xhosa, watergewenning, kunst, muziek, drama, technologie, geletterdheid en gecijferdheid.
De lessen worden hier heel anders gegeven als bij ons. Vb mij muziek zit iedereen aan een bank in een kleine aula en kregen we de opdracht om een verhaal te schrijven op de muziek die we te horen kregen. Bij de tweede les muziek leerden we waarop je moet letten als je een liedje wilt aanleren aan de jongste kls. We misten de gezellige sfeer en de speelse aanpak van de muziek lessen van KDG.
Maar het is pas als je dit ervaart dat je terug de normale zaken kan appreciëren.
De lessen Xhosa hebben we enkel in het eerste jaar gevolgd en maar goed ook. We hebben nog niet veel geleerd maar we kunnen wel al aan iemand vragen hoe hij/zij heet: Ungubani igama lakho?
We hebben kopies mogen nemen uit de leerkracht haar boek dus we kunnen nog veel oefenen en wie weet tegen dat we terug in België zijn …

Volgende week begint onze eerste echte doestage in Wagemakersvallei, een arme boerenschool. We hebben nog veel werk maar we kijken er al naar uit.

donderdag 14 februari 2008

KAYAMANDI


Maandag zijn we vertrokken naar Kayamandi een sloppenwijk dicht bij Stellenbosh.
2 andere studente van bij ons op school, Kris en Liesbeth logeren in de sloppenwijk en doen daar ook stage.
Wij wouden daar ook graag stage doen en ervaren hoe het leven er aan toe gaat in een sloppenwijk. . We sliepen wel in een stenenhuis. Een geluk want in die golfplaten huisjes moet je om 5u s’morgens uit het huis van de warmte.
In het huis waar we verbleven was er zeer veel rommel. Kris en liesbeth sliepen eerst in een kamer waar je enkel het bed kon zien tussen al de rommel. Ze konden verhuizen naar een kamer boven die ook vol rommelstond maar die hebben ze dan eerst moeten opruimen. Ze hebben ons foto’s laten zien van voor en na. Ongelofelijk! De straten stinken ongelofelijk hard in Kayamandi. Veel afval en etensresten liggen op straat.

We hebben er 3 dagen stage gelopen.Het was verschrikkelijk! De kinderen spraken enkel Xhosa ( de klak klak taal ) dus wij verstaan hen niet en zij ons niet. De juffen verlieten zeer vaak de klas. Vanaf dat moment zijn de kinderen niet meer te houden. Ze vechten, lachen je uit en vallen je soms aan. We hebben enkele woorden Xhosa geleerd zoals: Thula = stilte. Sommige kinderen lachen ons uit als we dit zeggen. Ze blijven thula 5 soms 10 x achter elkaar herhalen en lachen ons in ons gezicht uit. Op deze moment voelden we ons vaak machteloos. Op deze stage hebben we ons zelf beter leren kennen. We hebben geleerd meer te durven, in ons kracht te blijven en niet op te geven, meer gebruik te maken van expressie en lichaamstaal. Als de juf in de klas was, waren de kinderen geweldig en lukte onze activiteiten prima.
Het was een geweldige maar vermoeiende ervaring.
Jammer dat we geen foto’s mochten trekken in de school en in Kayamadi.

We hebben ook dansles gevolgd in Kayamandi. Buiten op het gras in de vlakke zon. Het was Afzien maar geweldig!


donderdag 7 februari 2008

Meer Westmallenaren in Wellington

Vanaf deze week ben ik niet meer de enige Westmallenaar hier in Wellington… Zondag 3 februari zijn mijn ouders, mijn broertje Rien en zusje Melle ook aangekomen in Afrika! We waren alle drie erg benieuwd en waren hen al vroeg op ons terrasje voor ons huisje aan het opwachten. Ondanks het lange wachten, was ik erg verrast toen mijn familie plots voor de deur afremde... Ze zijn hier echt!!
Ik was enorm blij hen terug te zien en vloog hen allemaal één voor één om de hals. Die middag zijn ze in ons huisje blijven lunchen. We zorgde voor een uitgebreide maaltijd met jajaj… vlees included! We babbelden wat bij en het werd een gezellige maaltijd.






Nadien namen ze ons mee op een toer hier in de buurt. Zo zijn we o.a. gaan kaas- en wijnproeven bij Fairview. Njammie!!! Natuurlijk Janina en ik ons weer veel te vol met de gratis-bij-de-prijs-inbegrepen-kaas. We wandelden nog even rond en genoten van het mooie uitzicht en de geitjes. Daarna reden we langs het welbekende Taalmonument. Het was knap gebouwd met een leuke symboliek: de manier waarop het Afrikaans is ontstaan en is gegroeid.

Die avond hebben Johan en Elra voor ons gebraaid. Een perfecte afsluiter van een gezellige dag…

Maandagmorgen kwamen mijn ouders ons al vroeg ophalen om samen naar het zuidelijkste punt van Afrika af te zakken. Eerst gingen we nog even langs de luchthaven in Cape Town om onze huurauto in te wisselen voor een grotere. Gelukkig ging dit nog redelijk vlot. We moesten natuurlijk een kwartier later nog even terug rijden, omdat mijn broertje zijn gsm was vergeten in onze vorige auto. That is mijn broerie.. ;-)
Cape Point was echt prachtig! We maakten enkele wandelingen en genoten van het prachtige zicht… We konden het niet laten om even af te dalen naar het prachtige Diaz Beach. Verrukt rende Heidi, Janina en ik in onze bikini de oceaan in. Zwemmen is daar ten strengste verboden. Als je zag hoe woest de golven elke keer tegen de rotsen en over het strand rolden begreep je direct waarom. We gingen niet te diep en waren enorm verbaasd over de sterke stroming van het water.

Op de terugweg zagen we nog enkele struisvogels en bavianen. Whoehoew!! Als echte toeristen trokken we foto’s vanuit de auto. Nadien hielden we nog even halt aan Simon’s Town om een kijkje te nemen naar de pinguïns op Polderbeach. Ze waren enorm schattig en eigenlijk viel de stank best nog wel mee… (Janina haar scheten zijn erger hoor!! hihi à Tegen niemand zeggen hé!)

Dinsdag 5 februari… jaja, we zijn al exact een maand in Zuid-Afrika!! Whoehoew! Ik verraste mijn medestudentjes met een reepje chocolade! …Wel jammer dat ie blijkbaar niet zo lekker was… Samen met mijn familie zijn we vandaag Stellenbosch gaan verkennen. Iets na de middag spraken met Chrisje en Liesbeth (jaja, nog meer KdG-studenten in Afrika) af en we namen hen mee op een wijntour in Lanzerac. We proefde wijn, volgde een rondleiding en praten (vooral) veel bij.
Nadien ontmoeten we de ‘Mamma’ van Chrisje en Liesbeth in Wellington. We lieten onze camera’s in de auto in Stellenbosch en samen met hen namen we de taxi richting Kayamandy (een zeer bekende en beruchte sloppenwijk in Stellenbosch). We mochten een kijkje nemen in hun guesthuis en hadden een enorm gezellig gesprek met de gastvrouw. Over het ontstaan van Kayamandy, de bouw van haar huis en over het man-wording-ritueel van haar 20-jarige zoon. We maakten ook kennis met een Afrikaanse danser en djembé-speler ontdekten daar ook een mannenkoor en een pottenbakkerij. Het was enorm gezellig en we vroegen of we misschien ook enkele dagen mochten komen logeren. Ze reageerde enthousiast en ging kijken wat ze voor ons kon doen.
We vonden het enorm gezellig om tussen de huisjes en al deze verschillende mensen te kunnen wandelen. We voelden ons absoluut niet bekeken of bedreigd. Toch kan ik mij voorstellen dat je je hier alleen of ’s avonds wel heel ongemakkelijk kan voelen…. Ik vond het ook geweldig om te zien hoe mijn broertje en zusje hun ogen uitkeken en ervan genoten om ook dit deel van Afrika te kunnen zien!

Vandaag, woensdag 6 februari, hebben we ons voor de 2e keer op de Tafelberg gewaagd. We vertrokken voor de middag en maakten een iets langere wandeling dan vorige keer. Na een (weeral) vermoeiende tocht konden we boven eindelijk (eens wél) genieten van het uitzicht. De foldertjes en de boekjes hebben gelijk, het is echt prachtig!!
Helaas was er ook deze keer te veel wind en moesten we weeral (zonder een drankje aan de bar, want ja, die was ook weeral gesloten) te voet naar beneden! Vermoeiend, maar we zijn toch maar weer terug veilig beneden geraakt! We zullen het morgen wel weeral kunnen voelen in onze beentjes…
Met mijn familie gaat alles prima: ze genieten enorm van de Afrikaanse cultuur, de Afrikaanse chips & koekjes en hun uitstapjes… en ze zijn alle vier al goed ‘gebrandmerkt’ door het lekkere zonnetje!